معنی ستیزه کاری در لغت نامه دهخدا

عمل ستیزه کار. لجاجت. خصومت:، چونکه دید او ستیزه کاری من، ناشکیبی و بیقراری من.، نظامی.، بر وفق چنین خلافکاری، تسلیم به از ستیزه کاری.، نظامی.، رجوع به ستیزه کار شود

معنی ستیزه کاری - جستجوی لغت در جدول جو

ستیزه کاری

لغت نامه دهخدا

ستیزه کاری

فرهنگ لغت هوشیار

ستیز کاری

عمل و حالت ستیزه کار

فرهنگ فارسی عمید

ستیز کار

جنگجو، سرکش، کسی که کارش ستیزه است، ناسازگار

فرهنگ فارسی عمید

ریزه کاری

نازک کاری، به کار بردن شکل ها و نقش های ظریف، نشان دادن کوچک ترین و ریزترین اجزای چیزی در نقاشی و سایر هنرهای زیبا

فرهنگ فارسی عمید

ستیزکاری

(سِ)

عمل ستیزه کار. رجوع به ستیزه کاری شود

لغت نامه دهخدا

سیه کاری

(یَهْ)

کنایه از ظلم و شوخی. (آنندراج) (غیاث) :
در سیه کاری چو شب روی سپیدآرم چوصبح
پس سپید آید سیه خانه به شب مأوای من.
خاقانی.
آتش ارچه سرخ روی است از شرر
تو ز فعل او سیه کاری نگر.
مولوی.
چند بتوان ساخت موی خویش چون قیر از خضاب
چون نمیگردد جوان دل زین سیه کاری چه سود.
صائب.
رجوع به سیاه کاری شود

لغت نامه دهخدا

ریزه کاری

(زَ / زِ)

باریک بینی. دقت. (ناظم الاطباء) : تبتین، ریزه کاری و باریک بینی کردن. (منتهی الارب) ، زیرکی. وقوف داری. (ناظم الاطباء) ، خوشکاری. ظرافت. لطافت. (ناظم الاطباء). ترسیم دقیق اشکال و نقشهای ظریف با ارائۀ کوچکترین اجزای شی ٔ در یک اثر هنری (نقاشی، مجسمه سازی، خطاطی، رقص و غیره). (فرهنگ فارسی معین). خورده کاری. (غیاث اللغات). مرادف خورده کاری. کارهای نازک سرانجام دادن. (آنندراج) :
نباشد مست می با چشم بازش
خبر از ریزه کاری های نازش.
محسن تأثیر (از آنندراج).
درنمی آید به چشم همتم نقش دو کون
می کند طراح قسمت ریزه کاریها عبث.
طغرا (از آنندراج).
تعتد، ریزه کاری کردن در کار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سیاه کاری

فاسقی، بدبختی، (برهان)، فسق، فجور، ظلم، (ناظم الاطباء) :
شب چو نقش سیاه کاری بست
روزگار از سپیدکاری رست،
نظامی (هفت پیکر ص 239)

لغت نامه دهخدا

ستیزه گار

(سِ زَ / زِ)

ستیزه کار. جنگجو. قاهر. لجوج. رجوع به ستیزه کار شود

لغت نامه دهخدا

ستیزه گری

(سِ زَ / زِ گَ)

عمل ستیزه گر. عمل لجاج کننده

لغت نامه دهخدا

تازه کاری

(زَ / زِ)

تازه کردن کار باغ و جز آن. (آنندراج). نوسازی. تجدید کردن چیزی:
کند داغ کهن را تازه کاری
عجب فصلیست فصل نوبهاران.
باقر کاشی (از آنندراج).
بیا تا دگر تازه کاری کنیم
رخ عیش را غازه کاری کنیم.
ظهوری (ایضاً)

لغت نامه دهخدا

ستیزه کار

(سِ زَ / زِ)

لجوج. کینه توز. ظالم. نیرومند. قاهر: و (غوریان) مردمانی شوخ روی و ستیزه کارند و بد دل و حسودند. (حدود العالم).
تذرو عقیق رو کلنگ سپیدرخ
گوزن سیاه چشم پلنگ ستیزه کار.
فرخی.
و بودی که شیر ستیزه کارتر بودی غلامان را فرمودی تا در آمدندی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 120).
شاه پردل ستیزه کار بود
شاه بددل همیشه خوار بود.
سنایی.
رفیقی ستیزه کار دارم و به هیچ نوع از صحبت او خلاصی نمی یابم. (سندبادنامه ص 142)

لغت نامه دهخدا